Havacılık dünyasının gizlilik oyunlarına 1992 yılında bir
efsane katıldı. Boeing Bird of Prey, tasarımıyla gelecekten geçmişe zaman
yolculuğu yapmış bir efsane olarak akıllara kazındı. Gelin bu unutulmaz
makineye yakından bakalım.
Askeri alanda birçok gelişmeden haberdar oluyoruz. Bunlar
bazen kara kuvvetleri, bazen deniz kuvvetleri bazen de hava kuvvetleri için
olabiliyor. Dünyadaki birçok ülke bu konuda fazlasıyla çalışmalar yapmaya devam
ediyorlar. Hava kuvvetlerinin en önemli projesi ise hayalet uçaklar diyebiliriz.
Hayalet uçaklar, radarlara gözükme ihtimalini düşürmeyi ve
uçağı tabiri caizse görünmez hale getirmeyi hedefler. Radarlardan yayılan
elektromanyetik sinyal dalgaları radara geri dönemesin diye bu tür uçakların
kaplamaları genelde elektromanyetik dalgaları içeri almakta ve enerjisini
azaltarak geri yollamaktadır. Bu şekilde uçak, radarlara uçak olarak görünmek
yerine bir kuş olarak görünür.
Hayalet uçakların radarlara yakalanma olasılığı sıfır olmasa
bile bu olasılık normal uçaklara göre çok çok daha düşük. Bu şekilde, azami
menzili 150 km olan bir radar normal bir uçağı 120 km’de yakalıyorsa, iyi
tasarlanmış bir hayalet uçağı maksimum 3 km’de yakalayabilir. Bu kadar düşük
mesafelerde radarın bir önemi kalmıyor. Zira gözünüzle takip edebilecek bir
hıza sahipseniz, uçak çıplak gözle de görülebiliyor.
Radarlardan gizlenebilen yırtıcı kuş: Bird of Prey
Bird of Prey, Boeing’in 1992’den 1999’a kadar üzerinde
çalıştığı bir hayalet uçak projesi. 1992’de yapımına başlanan Bird of Prey, McDonnell
Douglas ve Boeing ortaklığında uçaklara gizlilik teknolojileri
geliştirilmesi için devamlı olarak üzerinde çalışılan bir proje haline dönüştü.
İlk uçuşunu 11 Eylül 1996 tarihinde gerçekleştiren “Yırtıcı
Kuş”, 1999 yılına kadar yaklaşık 39 uçuş daha yaptı. Gölgeleri önlemek gibi bir hedefi olan Bird
of Prey’in yaptığı bu uçuşlar, aktif kamuflaj denilen sistemin testlerini
gerçekleştirmek üzerineydi. Aktif kamuflaj, uçağın bulunduğu ortama göre renk
veya parlaklığını değiştirerek uçağı görünmez hale getirmeyi amaçlıyordu.
Yalnızca bir gösteri ve proje uçağı olduğu için bu uçakta
kullanıma hazır bir ticari turbofan motoru ve manuel hidrolik kontroller
kullanıldı. Bu durum hem maliyeti büyük bir ölçüde düşürdü, hem de uçağın
gelişim süresini kısalttı.
Bird of Prey, tek kişilik bir koltuğa sahipti ve maksimum
260 knot (482 km/saat) hıza çıkabiliyordu. Maksimum kalkış ağırlığı ise 3.356
kilogram olarak belirlenmişti ve uçağın kanat genişliği yaklaşık 6,91 metreydi.
Nisan 1999 tarihinde emekliye ayrılan Bird of Prey, 16 Temmuz 2003 tarihinde Boeing tarafından Dayton, Ohio yakınlarındaki ABD Hava Kuvvetleri Ulusal Müzesi’ne bağışlandı. Yırtıcı Kuş, müzenin Modern Uçak Galeri’sinde F-22 Raptor’un hemen altında sergileniyor.
Kaynak: https://www.webtekno.com
